2022-07-31 Outreach in Cambodja

Lesgeven en tuinieren op een publieke school

Het is al weer een maand geleden sinds onze laatste blog verscheen. De redden hiervoor? Wij hebben het echt razend druk gehad. Elke dinsdag, donderdag en vrijdag hebben wij les gegeven op een plaatselijke openbare school. Deze school is in eerste instantie opgericht voor de kinderen van families die geen schoolgeld konden betalen, echter,  hierdoor schaamden families zich omdat ze dan te boek zouden staan als "arme mensen" en dit zorgde ervoor dat ze hun kinderen niet naar deze school wilden sturen. Inmiddels wordt er een kleine vergoeding gevraagd en heeft de school een Peutergroep, een kleutergroep en een onderbouw en bovenbouw klas. De voertaal is Engels.
Onze outreach groep werd steeds in 2 groepen verdeeld. De ene groep werkte in de schooltuin (bij 37 graden) en de andere groep gaf les.
 

We leerden ze nieuwe woorden, nieuwe Engelse letters (zelf schrijven ze Cambodjaans als ze al kunnen schrijven). We hebben veel dansen met ze gedaan en daarna uitgelegd waar de tekst over ging. Op de vrijdagen was het feest, dan maakten we ballon-dieren, werden ze geschminkt en hebben ze de salvation armbanden gemaakt.

Armbanden maken

De armbanden bestaan uit 6 verschillende kleuren kralen. Dark (zwart) staat voor "sin". Als mensen hebben wij een eigen wil en in ons dagelijks leven maken wij kleine en grotere fouten. Rood staat voor Jezus liefde voor ons, Jezus houdt van ons ongeacht wat we doen. Blauw staat voor water, het water waarin je gedoopt kunt worden als teken dat je in Hem gelooft. Groen staat voor groei. Door de bijbel te lezen en te bidden groeit je relatie met God. Het is net als wanneer je een hele goede vriend hebt, dan wil je ook samen tijd doorbrengen met elkaar. Bidden en bijbellezen is daar goed mee te vergelijken. Wit staat voor vergeving van onze zonde/fouten. Door de dood van Jezus en zijn wederopstanding heeft hij ervoor gezorgd dat we elke dag weer opnieuw mogen beginnen. Als je sorry zegt, is dat genoeg. Jezus houdt van ons zoals we zijn. Geel/goud is van de hemel. Als wij in de hemel komen dan is alles mooi en goed en in de bijbel wordt er gesproken over straten van goud...
De kinderen vinden het super leuk om te maken en mee naar huis te mogen nemen.

Samenwerken met een lokale kerk

Op de zondagen ging wij naar een plaatselijk  dorpskerkje. 3 % van de Cambodjaanse bevolking is Christen. Je kunt dus begrijpen dat de plaatselijke kerkjes weinig leden hebben. In dit geval was er een christelijke voetbaltrainer en hij had zijn voetbalteam (tieners) wat hij trainde meegenomen.
Na de tweede kerkdienst hebben wij ze uitgenodigd om bij ons op de ywam campus tegen ons te komen voetballen en pizza te eten na afloop. Wat een succes, sommige tieners hadden nog nooit op een echt veld gespeeld. Als cadeau kregen ze een prachtig nieuw tenue en trainingsmateriaal. De trainer vertelde hun hoe hij tot geloof is gekomen en ook wij deelden onze verhalen. Het was echt heel bijzonder.

De activiteiten op de campus

Ook op de campus staken wij de handen uit de mouwen. Ywam draait daar een programma Jeevit's House. Dit zijn kinderen die te boek staan als "children at risk".
Het is allemaal begonnen met een meisje met HIV wiens moeder net was overleden aan aids en het is uitgegroeid tot een veel groter programma. De kinderen komen vaak uit hele arme gezinnen of uit een weeshuis. Ze hebben veel nare dingen meegemaakt. De missie van de organisatie Jeevit’s House is om vanuit een holistisch standpunt weer hoop terug in hun leven te brengen door het bieden van voedselpakketten, huisbezoeken, ze op te nemen in een schoolprogramma en door het delen van het evangelie. Wij gaven les, deden een sportdag en hebben vooral heel veel plezier gemaakt met deze kinderen. Ook hier was het spelen van een potje voetbal een highlight.

Op de campus hebben we ook veel de klaslokalen schoongemaakt. De longterm missionairies zijn sinds covid zonder ondersteuning van buitenaf hun werk blijven doen. Nu konden wij ze ontlasten. En ook dit is dienen in Gods koninkrijk.

Doceren op de universiteit

Op de laatste dinsdagochtend dat wij in Cambodja waren was Wilma gevraagd om Engelse les te geven op de universiteit. Wie? Ik? Conversational English? Kan ik dat wel? Ach het zal wel goed komen en dat kwam het ook. Ik kwam aan op de universiteit en daar werd ik in een lokaal gebracht en daar zaten 3 studenten mij aan te kijken: 2 monniken en een jonge vrouw. En de directeur verliet de kamer en dat was het dan... Het was de eerste dag van het nieuwe blok en 8 studenten waren nog onderweg naar Battambang dus met dit kleine groepje moest ik het doen. Maar een voordeel was dat je dan wel een echt gesprek kon hebben. Ik heb ze uitgelegd dat het vooral ging om met een goed volume te spreken en dat ze zullen leren door te oefenen. Dit is wat wij deden. Het begon voorzichtig en aftastend. Ik stelde mij voor zij stelden zich voor. Zij vroegen mij wat ik van Cambodja vond. Ik  heb hun verteld dat ik de mensen erg vriendelijk vond, dat ik geschrokken was van de druk die op de schouders ligt van de twintigers. 70% van de Cambodjaanse bevolking is onder de 30 jaar. Dit komt door de jarenlange oorlog die in Cambodja heeft gewoed. De rode Khmer heeft stelselmatig iedere landgenoot met een opleiding uitgemoord en de huidige twintigers moeten nu het land opbouwen. Ik vertelde dat ik zag hoe hard ze werken, hoe weinig financiële middelen er zijn en dat ik groot respect heb voor de manier waarop zij hun verantwoordelijkheid nemen, maar dat ik ook zorgen heb met betrekking tot de zware werklast en emotionele druk van familieleden. Door mijn reactie op hun vraag was het ijs gebroken. Ze vroegen mij of ik echt een docent ben (ja), wat ik in Cambodja deed (ik ben missionairy in opleiding), ik vertelde hun wat ik als missionairy geloof en uitdraag. Vertelde het evangelie in een notendop (5 finger gospel) en vroeg hun naar hun boedistische geloof. Zij geloven in wie goed doet zal goed ontvangen en als je slechte dingen doet, dan zal het je slecht gaan. We spraken over de raakvlakken en de verschillen en mijn grootste verschil is (again) dat ik door Jezus elke dag met een schone lei mag beginnen.
We spraken over hun dromen. De jonge vrouw wilde haar eigen boekwinkel. Ze heeft al 200 boeken en schrijft reviews op Facebook en probeert vrienden en familie te motiveren om te lezen. Ze was heel gepassioneerd over boeken. De 2 monniken waren beiden 24 jaar. Zij dromen van hun eigen bedrijf. De 1 wil zijn eigen restaurant en de ander wil "op zoek naar het gat in de markt". Alles! Was in Engels. Het kostte ze moeite om soms de juiste woorden te vinden of de durf om te spreken (In Cambodja zet een leraar je vaak voor schut als je een vraag stelt dus de studenten houden zich stil).
Het was echt heel tof om van hart tot hart met wederzijds respect en vertrouwen te spreken. Na afloop wilde 1 van de studenten nog met mij op de foto. Dit is heel uitzonderlijk omdat ze niet gefotografeerd of aangeraakt mogen worden... toen ik terug ging naar de campus in m’n tuk tuk baalde ik onwijs dat ik geen Engelse bijbel bij mij had gehad. Ik had hem graag aan de studente willen geven die een eigen boekwinkel wilde hebben... Dit bleef in m’n hoofd rondcirkelen... Dus op de Ywam campus heb ik een Engelse bijbel uit de boekenkast gepakt. Ik heb een brief geschreven aan de studente met de uitleg dat ze het beste op blz 968 kon starten met lezen (nieuwe testament). Ik heb haar mijn mailadres gegeven zodat ze me kan benaderen met vragen en haar naar de campus doorverwezen mocht ze er met iemand over willen praten. Maar aangezien ik de volgende dag zou vertrekken kon ik de bijbel niet zelf brengen. Ik had haar naam niet. Ik heb haar zo specifiek mogelijk beschreven en een week later (gisteren) kreeg ik over Facebook Messenger een foto van de studente met de vraag of ik haar bedoelde. Yes! Eerste bijbel afgegeven. Ik ben heel benieuwd of ik nog van haar zal horen.
 

Afsluiting in YWAM Battambang

Op de woensdag een dag voor vertrek hadden we een goed gesprek met de campus director Yuka en een Amerikaan – Garth - die al jaren in Cambodja woont en voor YWAM Battambang werkt. Ze hadden graag eerder met ons gesproken maar ze waren allebei heel druk en soms zelfs niet in Cambodja vanwege verplichtingen ergens anders.

Ze vertelden over de historie en toekomst plannen van YWAM Battambang. Dat was mooi om te horen omdat we zo konden zien dat God deze basis echt zegent. En met ons harde werk hebben we daar een steentje aan bij kunnen dragen.

Tien jaar geleden was het dat een architect al verbonden was met YWAM Battambang en allerlei ideeën had voor een nieuwe campus. Een nieuwe campus was ook nodig gezien de hoeveelheid mensen die er dagelijks kwamen. Garth zat op een moped achterop bij een vriend. Garth bad dat YWAM Battambang echt een grotere campus nodig had om de plannen die ze hadden door te zetten. En op hetzelfde moment als toen Garth bad, draaide zijn vriend om. Reed de andere kant op. Nam een afslag naar links en nog een keer naar links. Om vervolgens te stoppen bij een groot rijstveld met een heel klein bordje met daarop de tekst: Te koop. Zijn vriend wist hier niets van, maar had de gedachte om deze kant op te rijden.

De eigenaar heeft het veld voor 1/3 van de marktwaarde verkocht aan YWAM Battambang. Hij bood deze veel lagere prijs omdat YWAM veel positieve invloed zou hebben op de samenleving in Battambang en omgeving: voedsel uitdelen, scholing, sport en spel, een voetbalveld dat voor een laag tarief door de locals is te gebruiken, mensen helpen toiletten te bouwen en nog veel meer.

Vertrek uit Cambodja en op naar Thailand

Donderdag 28 juli vertrok de bus terug van Battambang naar Pnohm Penh en de volgende dag vlogen wij van Pnohm Penh via Bangkok naar Chiang Mai. In Chiang Mai bezochten we de volgende dag de YWAM Thailand campus. Hier kregen wij een spoedcursus Thaise cultuur.
Zondag reden wij verder met de bus naar het dorp Thoen waar wij de komende 2,5 week zullen verblijven.
Wij werken samen met Canaan Ministries. De pastor van deze kerk heeft contact gelegd met een school in de buurt en die wilde heel graag "farang" (buitenlanders) ontvangen op school. Meerdere scholen hier in de regio hebben dit nieuws gehoord en bij al deze scholen mogen wij een volle dag het programma verzorgen. Voor ons mooi, maar voor Canaan Ministries ook een deur die open gaat.  Zij zullen ons vergezellen, leveren de vertalers en zullen de contacten blijven onderhouden. Gisteren hebben wij de eerste dag gehad op een school. Super leuk. We werden warm verwelkomd, hebben veel plezier gehad, hebben 56 leerlingen Engelse les gegeven en over Jezus mogen vertellen. Moe maar voldaan kwamen wij rond 16:30 weer terug bij onze slaapgelegenheid.

Hoe gaat het met ons?

Het gaat goed. Rinze spreekt inmiddels een aardig mondje Engels. Wilma is 2 weken lang niet fit geweest en heeft desondanks alle ministry activiteiten volbracht. De reisdagen waren vrij lang dus de vrije woensdag was vandaag echt een zegen.
Lobke telt de dagen af. Ze mist haar vriendinnen en nu de maand augustus is aangebroken komt het thuiskomen wel erg dichtbij.
Hidde is klaar met zijn begrijpend  lezen en heeft enkel nog wat snappet opdrachten (rekenen). Hidde is blij dat we bij deze locatie kunnen zwemmen. Dus na een lange dag ministry is hij binnen 5 minuten in het zwembad te vinden.
Jelte heeft in de groep een noorse vriend Filip waar hij veel mee optrekt. Hij is over naar het derde leerjaar, maar moet nog wel wat modules engelse en franse woordjes vertalen voor de school gaat starten.
Rinze blijft erge moeite hebben met het eten. Maar hier in Thailand is het eten een stuk herkenbaarder dan in Cambodja dus dit geeft goede hoop.
Peter doet (alweer/nog steeds) zijn naam eer aan. Hij is de rots van ons gezin. Hij is kalm, houdt het overzicht, moet wel op z’n slaap letten. Maar is zeker de stabiele betrouwbare factor van ons gezin. Wij zijn ook heel blij om te kunnen melden dat hij na 3 online sollicitatie rondes vanaf 7 september een opdracht heeft kunnen vinden bij KPN. Wat een zegen dat we weten dat na maanden zonder inkomsten een salaris weer gegarandeerd zal zijn....

Op naar nog meer mooie dagen hier in Thailand. Het programma is vol, maar wel goed voorbereid. Behalve wat kleine irritaties is de sfeer in de groep heel goed. En werken we prettig samen.

Lieve groeten van ons allemaal,

Peter, Wilma, Lobke, Jelte, Hidde en Rinze.

Link naar de foto's en videos.